Na een onrustige nacht en (op zijn zachtst gezegd) niet zo’n geweldig ontbijt loop ik alleen naar mijn volgende bestemming. De wijnvelden hebben hier plaatsgemaakt voor groene graanvelden. Het is een mooie wandeling over het heuvelige landschap. De eerste stop is bij een pelgrimsherberg op de route. Tijd voor een ontbijtje met een goede bak koffie. Con leche. Ik loop naar binnen en tref Henning (de Deen) weer. Samen drinken we de koffie op en hij gaat buiten een sigaretje roken. Ik blijf nog even zitten en zie dan Veronika ook binnen stappen. Daarna het Zuid-Afrikaanse stel en niet veel later nog wat oude bekenden.
Ik pak mijn rugzak en zo’n kwartier na Henning begin ik aan mijn vervolg. Onderweg neem ik nog afscheid van een oude Spaanse bekende die blijft overnachten in dat dorpje en denkt mij daarom niet meer terug te zien. Ik had ook al afscheid genomen in Santo Domingo dus het kan zo maar anders zijn. Maar goed. Even een foto nog en dan ga ik weer.
Een uur of wat later zie ik de verte een bekende hoed. Een lichte hoed met daar onder (ver daar onder) een korte donkere broek met witte benen. Henning. Ik loop blijkbaar een stuk relaxter, want zijn tempo is niet helemaal wat het geweest is. Dan zie ik hem in eens niet meer. Ik weet zeker dat hij voor me liep(?). Als ik na de laatste schuur opeens iets voorbij zie komen en naar links kijk. Weet ik plotseling waar hij gebleven is. Hij zegt altijd als ik bij hem kom zitten, “You can shit here”, dus dat was hier zeker op zijn plaats. En blijkbaar was het een flinke bevalling ;-)
Na mijn volgende stop lopen we samen het laatste stuk. We lopen naar Villafranca. Het is een rot stuk met een aantal gevaarlijke stukken op en langs de provinciale weg. De herberg is open, maar we zien niemand binnen. Wel dat het een hele eenvoudige niet al te schone herberg is. Ik wil vanavond wel weer eens fatsoenlijk slapen en zit hier niet echt op te wachten. Er zitten een aantal pelgrims voor op de stoep te wachten. Wij besluiten te kijken of er nog een herberg is. En die is er.
De welkomstballon hangt buiten en bij binnenkomst kan ik mijn ogen niet geloven. Een prachtig gebouw met luxe uitstraling en het is maar 2 euro meer dan die andere. We checken in en gaan opzoek naar de herberg. Het blijkt een hotel te zijn. We kunnen een dure kamer nemen of de bijbehorende herberg gebruiken met dito voorzieningen. We gaan voor het laatste. Net als Veronika, De Zuid-Afrikanen (mijn vooroordeel is weggepoetst, hebben hun eigen spullen mee en lopen elke kilometer), en de meeste eerder geziene wachtenden. Het is heerlijk. Het bed, de douches, het eten, zelfs de wifi.
Misschien komt het door de twee vervelende nachten er voor, maar gezien de reactie op twitter na het sturen van een foto, lijkt het echt niet verkeerd te zijn. Ik was vergeten mijn was van de lijn te halen en nu regent het. Als ik in de slaapkamer kom ligt mijn droge was keurig op bed: Henning.
“What you give, is what you get!”, denk ik. Karma!
Ik pak mijn rugzak en zo’n kwartier na Henning begin ik aan mijn vervolg. Onderweg neem ik nog afscheid van een oude Spaanse bekende die blijft overnachten in dat dorpje en denkt mij daarom niet meer terug te zien. Ik had ook al afscheid genomen in Santo Domingo dus het kan zo maar anders zijn. Maar goed. Even een foto nog en dan ga ik weer.
Een uur of wat later zie ik de verte een bekende hoed. Een lichte hoed met daar onder (ver daar onder) een korte donkere broek met witte benen. Henning. Ik loop blijkbaar een stuk relaxter, want zijn tempo is niet helemaal wat het geweest is. Dan zie ik hem in eens niet meer. Ik weet zeker dat hij voor me liep(?). Als ik na de laatste schuur opeens iets voorbij zie komen en naar links kijk. Weet ik plotseling waar hij gebleven is. Hij zegt altijd als ik bij hem kom zitten, “You can shit here”, dus dat was hier zeker op zijn plaats. En blijkbaar was het een flinke bevalling ;-)
Na mijn volgende stop lopen we samen het laatste stuk. We lopen naar Villafranca. Het is een rot stuk met een aantal gevaarlijke stukken op en langs de provinciale weg. De herberg is open, maar we zien niemand binnen. Wel dat het een hele eenvoudige niet al te schone herberg is. Ik wil vanavond wel weer eens fatsoenlijk slapen en zit hier niet echt op te wachten. Er zitten een aantal pelgrims voor op de stoep te wachten. Wij besluiten te kijken of er nog een herberg is. En die is er.
De welkomstballon hangt buiten en bij binnenkomst kan ik mijn ogen niet geloven. Een prachtig gebouw met luxe uitstraling en het is maar 2 euro meer dan die andere. We checken in en gaan opzoek naar de herberg. Het blijkt een hotel te zijn. We kunnen een dure kamer nemen of de bijbehorende herberg gebruiken met dito voorzieningen. We gaan voor het laatste. Net als Veronika, De Zuid-Afrikanen (mijn vooroordeel is weggepoetst, hebben hun eigen spullen mee en lopen elke kilometer), en de meeste eerder geziene wachtenden. Het is heerlijk. Het bed, de douches, het eten, zelfs de wifi.
Misschien komt het door de twee vervelende nachten er voor, maar gezien de reactie op twitter na het sturen van een foto, lijkt het echt niet verkeerd te zijn. Ik was vergeten mijn was van de lijn te halen en nu regent het. Als ik in de slaapkamer kom ligt mijn droge was keurig op bed: Henning.
“What you give, is what you get!”, denk ik. Karma!
RSS-feed
