HierNAH
  • Home
  • Nahvertellen
    • Nahgenieter - José
    • Nahpartner - Erika
    • Nahgeslacht - Kanoa
    • Nahgeslacht - Dyaluna
    • Nahgeslacht - Sueña
  • Ervaringsdeskundigheid
  • Nahder bekeken
    • NAH- links
  • Caminahr
    • Wat?
    • Waar?
    • Waarom?
    • Nahvrienden >
      • Nahcompetitie >
        • Fotos 1
        • Fotos 2
        • Fotos 3
        • Fotos 4
        • Films
      • Veiling
      • Radio/TV
  • Gastenboek
  • Meer...
    • Contact
    • NAHslag

Dag 23 - Mijn eLOVEator

5/12/2011

0 Comments

 

Door mijn marathon etappe van gisteren heb ik anderhalve dag ingehaald. Een groot aantal mensen waar ik afscheid van had genomen in Burgos, is nu ook net als ik in Leon. Veronica bijvoorbeeld. Ook Henning, kwam ik gisteravond achter. Ik heb met hem afgesproken om vanmorgen samen te ontbijten in zijn hotel. In plaats van de pijlen van de Camino te volgen loop ik in tegengestelde richting het centrum in.

Het blijkt een klein hotelletje, met een prima ontbijt. Ik vertel hem over mijn wonderbaarlijke sprint van gisteren en hij vertelt over zijn motorische interne problemen. Hij is verkouden, moet hoesten en heeft diaree… Geen gelukkige combinatie! Dat wordt vandaag voor hem uit lopen…

Vandaag zijn er verschillende opties. Er zijn twee alternatieven en we zijn er nog niet uit welke we zullen nemen. Op een terras ergens voor de splitsing vraag ik aan de eigenaresse waar de alternatieve route genomen kan worden. Shit! Verkeerde vraag. “Nee, rustig maar. Wij willen uiteraard (!) de originele route lopen, maar zijn bang dat we misschien per ongeluk verkeerd lopen. Omdat te voorkomen is het handig te weten waar de route splitst.” Pfff. De alternatieve route is nu bekend. We lopen verder. Weg van deze Camino-fundamentaliste.

Al snel blijkt dat we niet de enige zijn die deze alternatieve route hebben genomen. De route is net als het originele deel uitstekend aangegeven en bij elk dorpje staat een officieel informatiebord. “Hoe zo, niet de juiste Camino?”

De kilometers van gisteren voel ik behoorlijk in de benen. Villar de Mazarife wordt het dus. Er zijn een aantal herbergen, maar de eerste wordt door iedereen beschouwd als de beste. Er is nog plek, dus hier naar binnen. De Spaanse dame is
niet zo goed in Engels, laat staan Duits. Er volgt weer wat tolk-/vertaalwerk en dan het vaste ritueel: bed zoeken, slaapzak er op, douchen, klerenwassen en ophangen en met de voeten omhoog tot rust komen.

Het is een prettige herberg, maar als ik hier mijn ogen sluit waan ik mij in Scheveningen. Overal om me heen hoor ik Duits! De Nederlandse Kitty doet lekker mee. Het lijkt wel de “Jacobsweg” in plaats van “Camino de Santiago”. Gelukkig zijn er ook nog een paar anderstaligen, want anders was ik alsnog doorgelopen ;-)

Als klap op de vuurpijl komt er een exemplaar naast me zitten in de tuin. Ik stelde waarschijnlijk de verkeerde vraag, want opeens zit ik te luisteren naar de uitgebreide gebruiksaanwijzing van een digitale camera, uiteraard met de beste Duitse lenzen. Natuurlijk wil ik de foto’s zien die hij met speciale filters heeft gemaakt in de kathedraal van Leon. Ach en waarom ook niet… Ik zet een aantal foto’s over op mijn laptop. De Duitser is helemaal in de wolken. Hij heeft er een vriend bij! Zo gaat dat op de Camino.

Tijdens het eten zit de vriend weer dichtbij. Gelukkig zit er ook nog een Amerikaanse aan tafel. Ik had het wel even gehad met Der, Die, Das. Ik kijk naar buiten en zie dat het regent. Hard. Shit, de was!!! Ik waarschuw de rest en haal snel de was van de lijn. Gelukkig nog redelijk droog. Net op tijd. Het hagelt.

Ik wacht op mijn beurt om achter de PC te klimmen. Heb snel even wat euromunten gewisseld en ben klaar om te Skypen. Anders dan een paar dagen geleden heb ik enorm veel zin om Erika te spreken en zien. De kids liggen waarschijnlijk al in bed, dus die zie ik misschien de volgende keer. We hebben gisteren de tijd gekregen om een en ander uit te spreken en het was een mooi en intens gesprek. We hadden er allebei een positief gevoel aan overgehouden. We stonden weer in dezelfde lift. De “eLOVEator”.

Die titel komt van een shirt dat ik voor het eerst zag bij een huisconcert van Bushwalla. Zonder de werkelijke betekenis te weten greep de afbeelding mij meteen. Een hoofd met hersenen en een hart en er tussen in een figuur in een lift en een grote pijl naar beneden wijzend. Richting Hart. Het betekent zoiets als dat de belangrijkste weg die iemand af te leggen heeft, de weg is van zijn hoofd naar zijn hart… Precies die weg (de andere Camino) waar ik nu midden in zit. Mijn eLOVEator*.

* Zie ook www.blendapparel.com

0 Comments



Leave a Reply.

    José

    Sinds 2001 'geniet' ik van Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH)

    Archives

    November 2012
    September 2012
    Juli 2012
    Mei 2012
    Maart 2012
    Februari 2012
    Mei 2011
    April 2011
    Maart 2011
    Oktober 2010

    Categories

    Alles

    RSS-feed

    Volg mij ook op twitter:

    @nahgenieter

Powered by Create your own unique website with customizable templates.