HierNAH
  • Home
  • Nahvertellen
    • Nahgenieter - José
    • Nahpartner - Erika
    • Nahgeslacht - Kanoa
    • Nahgeslacht - Dyaluna
    • Nahgeslacht - Sueña
  • Ervaringsdeskundigheid
  • Nahder bekeken
    • NAH- links
  • Caminahr
    • Wat?
    • Waar?
    • Waarom?
    • Nahvrienden >
      • Nahcompetitie >
        • Fotos 1
        • Fotos 2
        • Fotos 3
        • Fotos 4
        • Films
      • Veiling
      • Radio/TV
  • Gastenboek
  • Meer...
    • Contact
    • NAHslag

De klim omhoog is ingezet...

5/16/2012

3 Comments

 
Waarom ben ik hier in hemelsnaam aan begonnen? Heb ik dit wel ècht nog nodig? Na al die jaren heeft dit toch geen zin meer? Enzovoort, enzovoort. Het is wel duidelijk dat de ergotherapie op z’n zachtst gezegd enige weerstand bij me oproept.

Ik ben hier (min of meer) vrijwillig aan begonnen en was overtuigd van de noodzaak en positieve resultaten van de ingeslagen revalidatieweg. Gedurende de afgelopen weken werd dat enthousiasme dag na dag volledig in puin geslagen.

Bij elke beweging (en zelfs als ik niets deed) werd ik gedwongen om heel bewust bezig te zijn met hoeveel energie c.q. punten dit mij kostte of opleverde. Sterker nog… De avond er voor zelfs een planning maken voor de volgende dag, rekeninghoudend met het aantal te verdelen punten.

Al snel werd duidelijk dat ondanks onze inspanningen van de afgelopen jaren om het familieleven met NAH enigszins leefbaar te houden, opnieuw de kaasschaaf moest worden ingezet om er voor te zorgen dat ik ook (of juist) op langere termijn energie blijf houden en dus niet telkens over mijn grenzen ga, afbrand en opnieuw moet beginnen.

Wat dat betekent voor o.a. ons samen-zijn, heeft Erika prachtig beschreven in haar laatste blog.

Wat dat voor mezelf betekent, is niet zo eenvoudig uit te leggen. Aan de ene kant ondervind ik altijd de gevolgen van dat samen-zijn en daardoor is het voor mezelf soms makkelijker om ergens niet naar toe te gaan of aan mee te doen. Aan de andere kant is dat iets wat raakt aan mijn “zijn”.

Ik ben graag bij mijn gezin, familie en vrienden. Ik ben een gezelschapsdier. Ik ben betrokken, enthousiast, ambitieus, nieuwsgierig. Ik hou van uit eten gaan, feestjes, levendige discussies, verhalen van anderen, politiek, voetbal, enzovoort. Ik help anderen graag, sta altijd klaar voor iedereen. En geniet ook van de levendigheid, van mensen om mij heen.

Maar…

Juist die zaken die verbonden zijn met dat deel van mijn karakter, mijn persoonlijkheid, die zorgen voor de meeste problemen (ik kan het wel uitdagingen noemen, maar ik noem het beestje gewoon bij de naam!).

Mijn hoofd (NAH) kan niet wat mijn hart wil…

Ik word dus gedwongen een ander te ZIJN. Wat en hoe ik ben, kan ik met mijn hoofd niet meer volhouden. Ik moet nu dus (nog) vaker nee zeggen. Van tevoren alles plannen en geregeld zaken langs me heen laten gaan… Veel rust inbouwen... Duidelijk rationeel de grens bepalen, want gevoelsmatig lukt dat niet meer.

Wat blijft er over na al die jaren schaven? Wat heeft mijn leven nog voor zin als ik een rol speel die niet de mijne is?

De afgelopen weken heb ik in een behoorlijke dip gezeten…

Anders dan anders liet ik het dit keer toe. Ik had er ook geen energie meer voor om het te verbergen (“struisvogelen” zoals Ragna het laatst noemde) . Natuurlijk deed ik buitenshuis (of als we bezoek hadden) mijn best, maar enig enthousiasme van mijn kant was ver te zoeken. Om het binnenshuis leefbaar te houden hield ik me de afgelopen weken wat afzijdig. Onder de kop “Rust” was dat twee vliegen in één klap.

Hoewel de situatie niet is veranderd – en waarschijnlijk ook niet meer zal veranderen – ondervind ik nu wel ook de positieve uitwerking van die ellendige puntentelling. Mijn lontje is weer aangegroeid, heb meer rust in mijn hoofd en ook de positieve gedachten en gevoelens beginnen de overhand te krijgen. De liefde van mijn gezin, de reacties op o.a. twitter, maar ook gesprekken met m’n broer en  een lieve mail van een “vakbondgenoot” deden me goed.

De winst van Real op Barça en de val van het kabinet, gaven me het laatste duwtje omhoog… ;-)

Het diepste punt ligt achter me. De klim omhoog is (weer) ingezet…
3 Comments
NAHmamma link
5/15/2012 11:51:42 pm

Ik ben voor Barca hoor! Altijd geweest en zal dat altijd zijn :-) ook al kijk ik niet naar de wedstrijden. De andere strijd deel ik wel met je. Ik schaaf nu al een poosje in mijn leven met mijn lief en dat gaat steeds beter. Het nee zeggen wordt makkelijker en ik voel me er beter bij. Ik hoop het schaven zo onder de knie te hebben dat ik ook rust in mijn hoofd zal hebben als er een ukkepuk is. Je blijft me inspiratie geven. Heel fijn om jullie verhaal zo dichtbij te kunnen volgen.

Reply
Ragna link
5/16/2012 06:35:42 pm

Ik ben blij te lezen dat je weer klimt.
Het is ook niet makkelijk allemaal. (altijd blij als ik een dooddoener uit de kast kan trekken)

Als ik zelf 1 ding heb geleerd de afgelopen tijd dan is het wel dat het vechten niet ophoudt, maar dat volhouden tóch altijd weer lukt.

Ik hoop dat dat voor jou ook zo geldt, en ik ben heel erg blij dat ik je binnenkort in levende lijve ga ontmoeten!

Reply
Carla van den Bos link
5/16/2012 10:33:24 pm

Opeens toch nog iets positiefs uit het Catshuis:)

In eerste instantie nog even complimenten voor jou en je gezin om dit revalidatie traject in te gaan.
Het is niet vreemd dat de eerste periode extra moeilijk is. Al de confrontatie met beperkingen en dan ook nog dingen anders moeten gaan doen. Daar moeten die hersenen aan wennen.

Fijn om te horen dat ´het klimmen´ is gestart. Het ervaren dat het wel iets oplevert. Het is zo tegenstrijdig soms om meer rust te nemen en veel randvoorwaarden weer bewust te stellen, om uiteindelijk meer te kunnen doen op een veel leukere manier.

Because you`re worth it! (die haal ik graag uit de kast)

Mooi om te mogen lezen over de je gevecht, zowel de moeilijke als de mooie dingen. Herkenbaar en dat geeft steun.
Blijf schrijven en delen aub.


Tot binnenkort. Joehoe!

Reply



Leave a Reply.

    José

    Sinds 2001 'geniet' ik van Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH)

    Archives

    November 2012
    September 2012
    Juli 2012
    Mei 2012
    Maart 2012
    Februari 2012
    Mei 2011
    April 2011
    Maart 2011
    Oktober 2010

    Categories

    Alles

    RSS-feed

    Volg mij ook op twitter:

    @nahgenieter

Powered by Create your own unique website with customizable templates.