Mijn werkgever vindt na 3 jaar trouwe dienst dat mijn volledige arbeidsongeschiktheid in eens een risicofactor is.
Als ik ziek wordt – ik ben volledig arbeidsongeschikt, veel zieker kun je voor een bedrijf niet worden lijkt me – heeft de werkgever een loondoorbetalingverplichting. Althans, dat denkt hij. Navragen bij het UWV is niet noodzakelijk, de directeur heeft besloten dat het zo is, dus is het zo.
Dankzij de wet Flexibiliteit en Zekerheid, hebben werkgevers nu de mogelijkheid om werknemers 3 maanden aan de kant te schuiven om ze vervolgens weer vooraan in de keten te laten (her)starten. Voor werknemers is het slikken of barsten.
Omdat ik door mijn beperkingen volledig arbeidsongeschikt ben, is de vijver van banen waarin ik mag rondzwemmen vergelijkbaar met een opblaasbaar babybadje van Nijntje. Zeer klein, dus moest ik ook slikken en ben akkoord gegaan met drie maanden “onbetaald verlof”.
Zoals elke wijziging in inkomsten heb ik deze wijziging ook doorgegeven aan het UWV. Hiervoor heb ik het UWV gebeld, want tegenwoordig wordt alles centraal via telefoon of internet behandeld; dat is wel zo klantvriendelijk(?!). Een vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn wijst mij op het recht om een WW-uitkering aan te vragen voor die uren die nu wegvallen.
Bij deze dan. Nee, dat kan alleen via de site. Op de site word ik verplicht om met mijn dig-id in te loggen om daarmee mijn eventuele uitkering aan te vragen. Ik word ook verplicht om mij in te schrijven bij het CWI – inmiddels is dit het UWV werkbedrijf; kennelijk wordt bij het “gewone” UWV niet gewerkt – en ook dit kan alleen via het internet. Na de inschrijving op internet dien ik ook een afspraak te maken met een CWI in de buurt. Twee zinloze gesprekken later, komt het UWV-werkbedrijf tot de conclusie dat zij voor mij eigenlijk niets kunnen betekenen. Ik word doorverwezen naar het UWV, naar mijn arbeidsdeskundige.
Mijn inschrijving wordt pas geactiveerd als mijn aanvraag voor de WW-uitkering wordt gehonoreerd. Of ik dit dan te zijner tijd zou willen doorgeven. Enkele dagen later ligt de afwijzing voor mijn WW-uitkering in de bus.
“Op dit moment bent u ziek en heeft u (mogelijk) recht op een volledige WAO-uitkering. U kunt daarom per 1 januari 2009 geen WW-uitkering krijgen. Heeft u nog vragen?”
En of ik vragen heb! Hoezo mogelijk recht op volledige WAO-uitkering? Die heb ik toch al? Dus maar even bellen met de klantvriendelijke, centrale UWV klantenservice. “Sorry, dit is de afdeling –transploft- WAO. Voor vragen met betrekking tot WW moet u een andere afdeling hebben, ik verbind u door.” “U heeft een WAO-uitkering, u bent nu bij de afdeling WW. Ik kan niet in de gegevens van uw WAO” ... “De WW-uitkering wordt niet toegekend omdat u arbeidsongeschikt bent en dus recht hebt op volledige WAO-uitkering.” “Ja? Die heb ik ook al. Maar daarnaast werkte ik nog 10 uur per week en dat houdt nu dus (tijdelijk) op.” Of ik even een moment –dat worden 10 minuten, dit is klaarblijkelijk niet het UWV-werkbedrijf! – heb.
De nieuwe poging om onder uitkeringsverplichting uit te komen luidt: “u bent volledig arbeidsongeschikt en dus niet beschikbaar”. De haren in mijn nek zijn blij dat ik geen coltrui aan heb en hebben nu de volledige vrijheid om razendsnel overeind te gaan staan. Hoezo niet beschikbaar???
Ik ben volledig arbeidsongeschikt, heb een volledige WAO-uitkering en werkte tot voorkort nog eens 10 uur per week op contractbasis zonder consequenties voor mijn uitkering. Die 10 uur per week ben ik ook nu “gewoon” beschikbaar. Of ik nog een momentje heb. Die heb ik. En nog een momentje om een bezwaarschrift in te dienen. Blijkbaar worden zaken helderder voor het UWV als je ze twee keer op papier zet. Mijn bezwaarschrift is ontvangen. “Wij nemen binnen 13(!) weken een beslissing op uw bezwaarschrift.”
Gelukkig word ik 2 weken later gebeld door de afdeling Bezwaar & Beroep van het UWV. Mensen met een volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering worden uitgesloten voor de WW. In hetzelfde wetsartikel staat echter ook een uitzonderingsregel. Die geldt namelijk voor mensen die naast hun volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering nog een dienstverband hebben. En tot die zeldzame categorie mensen behoor ik. Mijn klacht is dus gegrond en mijn aanvraag wordt weer teruggezonden naar de uitkeringsafdeling van diezelfde UWV.
Het UWV moet dus weer opnieuw – en dit maal zonder al te snelle conclusies te trekken – naar mijn aanvraag kijken en een oordeel vellen. Twee weken later toch maar even bellen met het UWV hoe het er nu voor staat. Ja hoor. De afdeling WAO –ik weet zeker dat ik geen keuzemenu heb gemist – “ik verbind u even door met de afdeling WW”. Er staat niets in het “systeem” – er zit dus blijkbaar toch systeem in de chaos bij het UWV – over eventueel bezwaar. Het laatste wat er in staat is (natuurlijk) de afwijzing van de WW-uitkering. Ik word binnen 24 uur teruggebeld.
De excuses worden niet gemaakt, maar morgen wordt het in behandeling genomen. Fijn. Even het UWV-werkbedrijf bellen om te zeggen dat de aanvraag nog steeds loopt en ik dus ook nog niet weet of ik de WW-uitkering zal ontvangen. Mijn gegevens worden er bij gepakt en alsof ik de enige ben die de gang van zaken niet kent wordt medegedeeld dat in verband met mijn volledige arbeidsongeschiktheid geen inschrijving in het UWV-werkbedrijf nodig is!
Conclusie: dankzij de Klantenservice, de Uitkeringsafdeling, de afdeling Bezwaar & Beroep en het Werkbedrijf van UWV ben ik in anderhalve maand veel wijzer geworden, maar zit ik nog steeds met dezelfde vraag: “heb ik voor de weggevallen 10 uur per week recht op WW-uitkering?”
Als ik ziek wordt – ik ben volledig arbeidsongeschikt, veel zieker kun je voor een bedrijf niet worden lijkt me – heeft de werkgever een loondoorbetalingverplichting. Althans, dat denkt hij. Navragen bij het UWV is niet noodzakelijk, de directeur heeft besloten dat het zo is, dus is het zo.
Dankzij de wet Flexibiliteit en Zekerheid, hebben werkgevers nu de mogelijkheid om werknemers 3 maanden aan de kant te schuiven om ze vervolgens weer vooraan in de keten te laten (her)starten. Voor werknemers is het slikken of barsten.
Omdat ik door mijn beperkingen volledig arbeidsongeschikt ben, is de vijver van banen waarin ik mag rondzwemmen vergelijkbaar met een opblaasbaar babybadje van Nijntje. Zeer klein, dus moest ik ook slikken en ben akkoord gegaan met drie maanden “onbetaald verlof”.
Zoals elke wijziging in inkomsten heb ik deze wijziging ook doorgegeven aan het UWV. Hiervoor heb ik het UWV gebeld, want tegenwoordig wordt alles centraal via telefoon of internet behandeld; dat is wel zo klantvriendelijk(?!). Een vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn wijst mij op het recht om een WW-uitkering aan te vragen voor die uren die nu wegvallen.
Bij deze dan. Nee, dat kan alleen via de site. Op de site word ik verplicht om met mijn dig-id in te loggen om daarmee mijn eventuele uitkering aan te vragen. Ik word ook verplicht om mij in te schrijven bij het CWI – inmiddels is dit het UWV werkbedrijf; kennelijk wordt bij het “gewone” UWV niet gewerkt – en ook dit kan alleen via het internet. Na de inschrijving op internet dien ik ook een afspraak te maken met een CWI in de buurt. Twee zinloze gesprekken later, komt het UWV-werkbedrijf tot de conclusie dat zij voor mij eigenlijk niets kunnen betekenen. Ik word doorverwezen naar het UWV, naar mijn arbeidsdeskundige.
Mijn inschrijving wordt pas geactiveerd als mijn aanvraag voor de WW-uitkering wordt gehonoreerd. Of ik dit dan te zijner tijd zou willen doorgeven. Enkele dagen later ligt de afwijzing voor mijn WW-uitkering in de bus.
“Op dit moment bent u ziek en heeft u (mogelijk) recht op een volledige WAO-uitkering. U kunt daarom per 1 januari 2009 geen WW-uitkering krijgen. Heeft u nog vragen?”
En of ik vragen heb! Hoezo mogelijk recht op volledige WAO-uitkering? Die heb ik toch al? Dus maar even bellen met de klantvriendelijke, centrale UWV klantenservice. “Sorry, dit is de afdeling –transploft- WAO. Voor vragen met betrekking tot WW moet u een andere afdeling hebben, ik verbind u door.” “U heeft een WAO-uitkering, u bent nu bij de afdeling WW. Ik kan niet in de gegevens van uw WAO” ... “De WW-uitkering wordt niet toegekend omdat u arbeidsongeschikt bent en dus recht hebt op volledige WAO-uitkering.” “Ja? Die heb ik ook al. Maar daarnaast werkte ik nog 10 uur per week en dat houdt nu dus (tijdelijk) op.” Of ik even een moment –dat worden 10 minuten, dit is klaarblijkelijk niet het UWV-werkbedrijf! – heb.
De nieuwe poging om onder uitkeringsverplichting uit te komen luidt: “u bent volledig arbeidsongeschikt en dus niet beschikbaar”. De haren in mijn nek zijn blij dat ik geen coltrui aan heb en hebben nu de volledige vrijheid om razendsnel overeind te gaan staan. Hoezo niet beschikbaar???
Ik ben volledig arbeidsongeschikt, heb een volledige WAO-uitkering en werkte tot voorkort nog eens 10 uur per week op contractbasis zonder consequenties voor mijn uitkering. Die 10 uur per week ben ik ook nu “gewoon” beschikbaar. Of ik nog een momentje heb. Die heb ik. En nog een momentje om een bezwaarschrift in te dienen. Blijkbaar worden zaken helderder voor het UWV als je ze twee keer op papier zet. Mijn bezwaarschrift is ontvangen. “Wij nemen binnen 13(!) weken een beslissing op uw bezwaarschrift.”
Gelukkig word ik 2 weken later gebeld door de afdeling Bezwaar & Beroep van het UWV. Mensen met een volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering worden uitgesloten voor de WW. In hetzelfde wetsartikel staat echter ook een uitzonderingsregel. Die geldt namelijk voor mensen die naast hun volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering nog een dienstverband hebben. En tot die zeldzame categorie mensen behoor ik. Mijn klacht is dus gegrond en mijn aanvraag wordt weer teruggezonden naar de uitkeringsafdeling van diezelfde UWV.
Het UWV moet dus weer opnieuw – en dit maal zonder al te snelle conclusies te trekken – naar mijn aanvraag kijken en een oordeel vellen. Twee weken later toch maar even bellen met het UWV hoe het er nu voor staat. Ja hoor. De afdeling WAO –ik weet zeker dat ik geen keuzemenu heb gemist – “ik verbind u even door met de afdeling WW”. Er staat niets in het “systeem” – er zit dus blijkbaar toch systeem in de chaos bij het UWV – over eventueel bezwaar. Het laatste wat er in staat is (natuurlijk) de afwijzing van de WW-uitkering. Ik word binnen 24 uur teruggebeld.
De excuses worden niet gemaakt, maar morgen wordt het in behandeling genomen. Fijn. Even het UWV-werkbedrijf bellen om te zeggen dat de aanvraag nog steeds loopt en ik dus ook nog niet weet of ik de WW-uitkering zal ontvangen. Mijn gegevens worden er bij gepakt en alsof ik de enige ben die de gang van zaken niet kent wordt medegedeeld dat in verband met mijn volledige arbeidsongeschiktheid geen inschrijving in het UWV-werkbedrijf nodig is!
Conclusie: dankzij de Klantenservice, de Uitkeringsafdeling, de afdeling Bezwaar & Beroep en het Werkbedrijf van UWV ben ik in anderhalve maand veel wijzer geworden, maar zit ik nog steeds met dezelfde vraag: “heb ik voor de weggevallen 10 uur per week recht op WW-uitkering?”
RSS-feed
