Graag wil ik jullie iets vertellen over de plek waar we nu zijn… ons vakantie-thuis!!!
Dit is een plek waar we zo veel meer rust ervaren en we ons zo thuis voelen…
Hier is zoveel meer ruimte waardoor iedereen z’n gang kan gaan zonder dat een ander (en zeker ook José) daar last van heeft…
Er is genoeg ruimte om je eigen plekje te zoeken wanneer je even alleen wil zijn…
Bijna altijd kan José zonder na te denken, en zonder oordoppen in, buiten zijn…
We kunnen, zonder die oordoppen, dus ook gezellig kletsen…terwijl we buiten op de loungebank zitten in de avondzon, en genieten van de KiDS die aan het spelen zijn in de tuin, en van elkaar…
Hier kunnen we zoveel normaler functioneren…
Want natuurlijk houdt José zijn dagelijkse, noodzakelijke siësta en doen we in de vakantie geen/weinig drukke dingen…maar dat die dingen die voor de meeste gezinnen heel normaal zijn, zoals samen buiten zitten..hier voor ons ook ‘normaal’ kunnen zijn….is voor ons al zóóó bijzonder….
José, ik en ook onze KiDS genieten daar zo van…
Deze plek is het huis van lieve vrienden van ons, waar we nu voor het 2e jaar, wanneer zij op vakantie zijn, 3 weken mogen zijn…
Het is een fantastisch groot en vrijstaand huis, met een trampoline, een heerlijke tuin en een Pipowagen waar onze KiDS zich uren kunnen vermaken…
Het huis heeft allerlei heerlijke luxes, zoals een sauna, bubbelbad en stortdouche…
En natuurlijk genieten we van al die luxe….maar we genieten vooral van de rust hier…
Terwijl ik dit schrijf is het al weer de één na laatste dag dat we hier zijn…en zie ik er toch wel een beetje tegenop om weer terug te gaan…naar de drukte van ons huis…waar we samen zoveel meer tegen de beperkingen door José’s nah aanlopen….
Deze 3 weken hebben me weer aan het nadenken gezet over hoe we, zonder de postcodeloterij te winnen, toch naar een rustige omgeving zouden kunnen verhuizen…dat zou ons zoveel opleveren…en dan heb ik het over kwaliteit van (samen) léven…al klinkt dat vrij zwaar… (het is namelijk zeker niet zo dat we nu niet genieten van ons leven (samen))
Een oplossing heb ik niet, maar ik blijf dromen…ik ga denken in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden en wie weet…
Maar vooral ben ik nu, hier buiten op de loungebank zittend op onze één na laatste dag hier, zo dankbaar voor deze 3 weken…
Voor de fijne, bijzondere en gewone dingen die we hier ervaren hebben en die nu mooie herinneringen zijn….
Toen we hier aankwamen stond er een kaartje op tafel met ‘Welkom Thuis’, en lieverds dat is zo raak…we voelen ons hier zo welkom en zo thuis…!!!
Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe speciaal het voor ons is dat we 3 weken in jullie huis mogen zijn en dat jullie ons zo’n welkom gevoel geven….
Muchas Gracias Amigos
♥
Dit is een plek waar we zo veel meer rust ervaren en we ons zo thuis voelen…
Hier is zoveel meer ruimte waardoor iedereen z’n gang kan gaan zonder dat een ander (en zeker ook José) daar last van heeft…
Er is genoeg ruimte om je eigen plekje te zoeken wanneer je even alleen wil zijn…
Bijna altijd kan José zonder na te denken, en zonder oordoppen in, buiten zijn…
We kunnen, zonder die oordoppen, dus ook gezellig kletsen…terwijl we buiten op de loungebank zitten in de avondzon, en genieten van de KiDS die aan het spelen zijn in de tuin, en van elkaar…
Hier kunnen we zoveel normaler functioneren…
Want natuurlijk houdt José zijn dagelijkse, noodzakelijke siësta en doen we in de vakantie geen/weinig drukke dingen…maar dat die dingen die voor de meeste gezinnen heel normaal zijn, zoals samen buiten zitten..hier voor ons ook ‘normaal’ kunnen zijn….is voor ons al zóóó bijzonder….
José, ik en ook onze KiDS genieten daar zo van…
Deze plek is het huis van lieve vrienden van ons, waar we nu voor het 2e jaar, wanneer zij op vakantie zijn, 3 weken mogen zijn…
Het is een fantastisch groot en vrijstaand huis, met een trampoline, een heerlijke tuin en een Pipowagen waar onze KiDS zich uren kunnen vermaken…
Het huis heeft allerlei heerlijke luxes, zoals een sauna, bubbelbad en stortdouche…
En natuurlijk genieten we van al die luxe….maar we genieten vooral van de rust hier…
Terwijl ik dit schrijf is het al weer de één na laatste dag dat we hier zijn…en zie ik er toch wel een beetje tegenop om weer terug te gaan…naar de drukte van ons huis…waar we samen zoveel meer tegen de beperkingen door José’s nah aanlopen….
Deze 3 weken hebben me weer aan het nadenken gezet over hoe we, zonder de postcodeloterij te winnen, toch naar een rustige omgeving zouden kunnen verhuizen…dat zou ons zoveel opleveren…en dan heb ik het over kwaliteit van (samen) léven…al klinkt dat vrij zwaar… (het is namelijk zeker niet zo dat we nu niet genieten van ons leven (samen))
Een oplossing heb ik niet, maar ik blijf dromen…ik ga denken in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden en wie weet…
Maar vooral ben ik nu, hier buiten op de loungebank zittend op onze één na laatste dag hier, zo dankbaar voor deze 3 weken…
Voor de fijne, bijzondere en gewone dingen die we hier ervaren hebben en die nu mooie herinneringen zijn….
Toen we hier aankwamen stond er een kaartje op tafel met ‘Welkom Thuis’, en lieverds dat is zo raak…we voelen ons hier zo welkom en zo thuis…!!!
Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe speciaal het voor ons is dat we 3 weken in jullie huis mogen zijn en dat jullie ons zo’n welkom gevoel geven….
Muchas Gracias Amigos
♥
RSS-feed
