HierNAH
  • Home
  • Nahvertellen
    • Nahgenieter - José
    • Nahpartner - Erika
    • Nahgeslacht - Kanoa
    • Nahgeslacht - Dyaluna
    • Nahgeslacht - Sueña
  • Ervaringsdeskundigheid
  • Nahder bekeken
    • NAH- links
  • Caminahr
    • Wat?
    • Waar?
    • Waarom?
    • Nahvrienden >
      • Nahcompetitie >
        • Fotos 1
        • Fotos 2
        • Fotos 3
        • Fotos 4
        • Films
      • Veiling
      • Radio/TV
  • Gastenboek
  • Meer...
    • Contact
    • NAHslag

Mijn Mantelzorg

11/10/2012

6 Reacties

 
Vandaag is de dag van de mantelzorg met als thema “Nu even niet!”

Veel vonden dit thema een nogal negatieve benadering van mantelzorg…ik vind het vooral ook een surrealistische benadering van mantelzorg…
Ik spreek voor mezelf, maar ben ervan overtuigd dat het voor meer mantelzorgers binnen een gezin geldt, ik kán niet ‘even niet’ mantelzorgen…..
Mijn mantelzorg is er altijd…de ene keer misschien wat meer op de voorgrond dan de andere keer maar ‘nu even niet’ bestaat niet voor mij…


In ons geval bestaat de mantelzorg niet uit afgebakende fysieke handelingen…
Nee, José’s cognitieve functies zijn aangetast waardoor ik ook voor hem ‘denk’ en mijn hersenen soms fungeren als een soort back-up voor die van José…
En daarvan is het vervelende dat je je hersenen gebruikt bij alles wat je doet…en dus heeft José vaak mijn hulp of back-up nodig…
Ook is niet altijd van te voren duidelijk wanneer hij wel of niet hulp nodig heeft en soms ziet hij ook zelf niet dát hij hulp nodig heeft en dus sta ik ook altijd in die alerte ‘back-up’ stand…

In de social media heb ik al een aantal berichten gezien over mantelzorg en daarin las ik vooral verhalen van mensen die aangaven dat de mantelzorg hun leven verrijkt, verdiept en meer van dat soort termen…
De mantelzorg werd dus vooral positief benaderd…

Nou ben ik normaal gesproken ook echt wel van het positieve maar hier bekroop me toch een beetje een gevoel dat dit niet helemaal een eerlijke voorstelling was van (mijn) mantelzorg…
Voor mij is de mantelzorg vanzelfsprekend en inderdaad mooi omdat het iets is dat uit liefde ontstaat…maar aan de andere kant geloof ik niet dat onze relatie oppervlakkig zou zijn geweest zonder NAH en is het ook zwaar…en dat stukje miste ik in de verhalen die ik heb gelezen…

Misschien heb ik toevallig allemaal positieve mantelzorgers in mijn contacten, misschien lees ik niet goed….of misschien is het best moeilijk om te schrijven over hoe zwaar het soms is, omdat de mensen die je zorg nodig hebben het al moeilijk genoeg vinden om je zorg nodig te hebben zonder dat je ook nog eens vertelt hoe zwaar het wel niet is…
Toch vind ik dat dat stukje niet mag ontbreken in de verhalen…

Wat ik het zwaarst vind is dat ik (altijd) degene ben waarop ons gezin steunt…ik ben degene die ons gezin draaiende houdt…
Natuurlijk is het héél fijn en mooi dat ik dit kan en dat het, al zeg ik het zelf, zo goed lukt om ons gezin draaiende te houden en nog veel meer dan dat…!

Maar soms zou ik willen dat er voor mij gezorgd wordt…
En dan bedoel ik niet een avondje met een vriendin, een dag schilderen of iets anders leuks…
Alhoewel dat ook heerlijk is, en echt wel helpt om mijn energie weer op te laden!!!

Nee dan bedoel ik dat je weet dat er iemand is die voor mij (en ons gezin) zorgt…iemand die voor mij zorgt wanneer ik het even niet meer trek…of nog erger; wanneer mij iets zou overkomen…voor zijn ongeluk was José dat…en hij is ook de enige die dat zou kunnen zijn…maar helaas kan dat niet meer door zijn NAH…
En dat is niemand’s schuld…dat is gewoon hoe het is…daar kan niemand iets aan doen…maar dat voelt soms wel zwaar…

Zoals José er niet voor heeft gekozen om NAH te krijgen heb ik er ook niet voor gekozen om mantelzorger te worden…je kan hooguit zeggen dat ik er voor kies om mantelzorger te blijven…en of je dat echt een keuze mag noemen…
Mantelzorger blijven óf de liefde van je leven, je ‘soulmate’, de prachtige en lieve vader van onze KiDS verlaten…noem ik namelijk niet echt een keuze!

Nee, onze keuze is dat we er samen voor gaan…voor een leven samen, samen met onze kinderen, voor een leven vol liefde…een leven dat niet altijd even makkelijk is en een leven waar mantelzorg nu eenmaal altijd bij zal horen…en er is dus geen ‘nu even niet’ …

TQMYPS 

     ♥

6 Reacties
Mique
11/9/2012 09:39:21 pm

Heel mooi. Heel herkenbaar voor mij en mijn lief, de mantelzorger. Je blog heeft veel impact hier.

Antwoord
Liesbet
11/10/2012 01:15:20 am

Wat een rake woorden. Ik moet zo huilen om wat je schrijft over een keus. Ik voel dat ook zo. Is er een keus? Nee ook voor mij niet. Ik wil samen verder. Maar het is zo ongelofelijk zwaar. K heeft een ongeluk gehad 2 jaar geleden, cognitieve en emotionele functies aangetast. Ik heb n nieuwe man in de oude verpakking, die me er elk moment aan herinnert hoe leuk en lief en humoristisch en muzikaal hij was. En niet meer is. Rouwen zonder einde. Want hij is er nog. Hij wil geen enkele hulp dus ben ik dan vandaag evdn geen mantelzorgster? Dacht t niet. En niemand die er iets aan kan doen, met de beste wil van de wereld niet. Want gelukkig ben ik omringd door veel lieve mensen die zo graag willen helpen. Maar ik weet ook niet hoe. Sorry dat ik even van de 'comments' gebruik maak om een beetje te luchten. Maar begrip is zo belangrijk. Hartelijke groeten.

Antwoord
Nathalie Rutten
11/17/2012 09:42:22 pm

Hallo Erika...erg mooi verwoord en zo waar dat als je Mantelzorger bent je nooit kunt zeggen...nu even niet !!....
wat je schrijft is zo herkenbaar .... onze hersens werken bijna voor 2 mensen en in jouw geval voor een heel gezin wat je draaiende moet houden....
altijd in een alerte back-up stand....
voor mijn gevoel is het al bijna normaal dat ik constant mee denk of overvraagd wordt als mijn partner er niet uit komt en hij hulp nodig heeft ...onbewust doen we ontzettend veel... voor al als je er bij stil staat merk je dat we toch de hele dag aan het Mantelzorgen/coachen zijn...
en dat is soms een zware taak en dat mag ook gezegd worden..
maar ik houd ook in gedachten dat mijn partner het soms ook vervelend vindt dat hij mijn hulp moet vragen en dat het ook frustrerend voor hem is als hij iets niet begrijpt of er niet uit komt ...
en dat kost ook heel veel geduld voor ons beide ....
maar zoals je zegt dat niemand hier voor heeft gekozen en dat je er samen voor gaat en voor al dat je leeft van uit de liefde die je voor elkaar voelt en deelt in jullie gezin vindt ik heel mooi verwoord !

Antwoord
Rozemarijn
9/6/2013 05:19:10 am

Met tranen in mijn ogen lees ik deze blog. Zo vreselijk herkenbaar!

Antwoord
Sabine
7/10/2015 01:23:39 am

Ik heb een bewuste keuze gemaakt om mantelzorger te worden, ik leerde mijn partner kennen toen hij al een dubbele beenamputatie had, we woonden al snel samen en binnen een half jaar waren we de thuiszorg helemaal kwijt, wat trouwens ons besluit was. Ik zal niet zeggen dat het teveel is want we lachen iedere dag om de meest idiote dingen, maar inderdaad een dag helemaal voor mezelf zou lekker zijn. Nu zitten we de situatie dat het financieel heel krap is en ik graag weer aan het werk zou gaan, maar dat zou betekenen dat mijn partner weer helemaal thuis is, dus werken zit er niet in voor mij.

Antwoord
Minnesota High Class link
2/26/2021 01:49:41 pm

Nice blog thanks ffor posting

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    Erika


    Foto
    Partner, vrouw en mantelzorger van José & moeder van Kanoa Dyaluna en Sueña

    Archives

    September 2021
    Mei 2018
    Mei 2015
    December 2013
    Juli 2013
    November 2012
    Augustus 2012
    Juli 2012
    April 2012
    Februari 2012
    Januari 2012
    December 2011
    Juni 2011
    Mei 2011
    April 2011
    Februari 2011
    November 2010
    Oktober 2010

    Categories

    Alles
    Blog
    Dvdm12
    Eigen Regie
    Ervaringsdeskundigheid
    Hersenletsel
    Hersenletsel Nah
    Mantelzorg
    Nah
    Participatie
    Samen
    Venijn Zit In De Staart

    RSS-feed

    Volg mij ook op twitter:

    @hARTandZOOL
    View my profile on LinkedIn

Powered by Create your own unique website with customizable templates.